team ybarmy
1. Mikel Landa 16 punten
2. Dylan Groenewegen 13 punten
3. Egan Bernal 9 punten
4. Guillaume Martin 8 punten
5. Pascal Ackermann 8 punten
6. Bryan Coquard 8 punten
7. Feliph martinez 7 punten
8. yves Lampearts 6 punten
9. Alexander Kristoff 5 punten
10. Michael Storer 4 punten
11. Ruben Guerreiro 4 punten
12. Magnus Cort Nielsen 4 punten
13. David Dekker 3 punten
14. Simon Clarke 1 punt
15. Omar Freille 1 punt
16. Antonio Pedrero 1 punt
17. Luka Mezgez 1 punt
18. Knox, James 1 punt
gratis
19. Lilian Calmejane
20.bob jungels
21. Mullen, Ryan
22. Gianluca Pollefliet
23. Petilli, Simone
24. Govekar, Matevz
Totaal 100 punten
uitgegeven 100 punten
over 0 punten
Team Ybarmy
Team Ybarmy
Last edited by ybarmy on 08 Jan 2024, 17:55, edited 14 times in total.
Re: Team Ybarmy
Kopman Egan Arley Bernal Gómez 9 punten
Hopelijk zien we 2024 weer deze beelden van deze talentvolle pas 26 jarige klimmer.
Volgens eigen zeggen is die nu eindelijk weer in de vorm van voor zijn crash te komen.
Gaat voor de Vuelta dit jaar en als de vorm meezit ook de Tour.
Hopelijk zien we 2024 weer deze beelden van deze talentvolle pas 26 jarige klimmer.
Volgens eigen zeggen is die nu eindelijk weer in de vorm van voor zijn crash te komen.
Gaat voor de Vuelta dit jaar en als de vorm meezit ook de Tour.
Re: Team Ybarmy
Schaduwkop van team Ybarmy Daniel Felipe Martínez 7 punten
Daniel Felipe Martínez Hij maakt de overstap van Ineos naar BORA-hansgrohe, hopelijk krijgt hij hier zijn vrije rol terug
Daniel Felipe Martínez Hij maakt de overstap van Ineos naar BORA-hansgrohe, hopelijk krijgt hij hier zijn vrije rol terug
Re: Team Ybarmy
Guillaume Martin 8 punten
Semi kopman de klever in het peloton, hopelijk schraapt die zijn punten weer bij elkaar.
In 2015 won Martin Luik-Bastenaken-Luik voor beloften door Silvio Herklotz en Tao Geoghegan Hart op de streep te kloppen. Later dat jaar won hij de vijfde etappe in de Ronde van de Toekomst, met aankomst op La Rosière. Hier wist hij Gregor Mühlberger en de latere eindwinnaar Marc Soler voor te blijven. Daarnaast werd hij tweede in het bergklassement, slechts twee punten achter Matvej Mamykin. Martin verliet de Ronde van Frankrijk van 2022 nadat hij positief testte op COVID-19.
Semi kopman de klever in het peloton, hopelijk schraapt die zijn punten weer bij elkaar.
In 2015 won Martin Luik-Bastenaken-Luik voor beloften door Silvio Herklotz en Tao Geoghegan Hart op de streep te kloppen. Later dat jaar won hij de vijfde etappe in de Ronde van de Toekomst, met aankomst op La Rosière. Hier wist hij Gregor Mühlberger en de latere eindwinnaar Marc Soler voor te blijven. Daarnaast werd hij tweede in het bergklassement, slechts twee punten achter Matvej Mamykin. Martin verliet de Ronde van Frankrijk van 2022 nadat hij positief testte op COVID-19.
Re: Team Ybarmy
Simon Clarke 1 punt
Simon Clarke (Melbourne, 18 juli 1986) is een Australisch weg- en baanwielrenner die sinds 2022 rijdt voor Israel-Premier Tech. Clarke behaalde een van zijn grootste overwinningen op de weg tijdens de vijfde etappe van de Ronde van Frankrijk in 2022. Hij had eerder al twee etappes in de Ronde van Spanje (in 2012 en 2018) gewonnen.
In de wegwedstrijd op de Olympische Spelen in Rio de Janeiro eindigde Clarke op plek 25, op ruim zes minuten van winnaar Greg Van Avermaet.
In 2022 won Clarke de vijfde etappe van de Ronde van Frankrijk over kasseien, na Taco van der Hoorn nipt in de sprint te kloppen. Na veertien etappes verliet Clarke deze wedstrijd na een positieve test op COVID-19.
Simon Clarke (Melbourne, 18 juli 1986) is een Australisch weg- en baanwielrenner die sinds 2022 rijdt voor Israel-Premier Tech. Clarke behaalde een van zijn grootste overwinningen op de weg tijdens de vijfde etappe van de Ronde van Frankrijk in 2022. Hij had eerder al twee etappes in de Ronde van Spanje (in 2012 en 2018) gewonnen.
In de wegwedstrijd op de Olympische Spelen in Rio de Janeiro eindigde Clarke op plek 25, op ruim zes minuten van winnaar Greg Van Avermaet.
In 2022 won Clarke de vijfde etappe van de Ronde van Frankrijk over kasseien, na Taco van der Hoorn nipt in de sprint te kloppen. Na veertien etappes verliet Clarke deze wedstrijd na een positieve test op COVID-19.
Re: Team Ybarmy
Dylan Groenewegen 13 punten
Onze sprinter voor team Yba
Dylan Groenewegen (Amsterdam, 21 juni 1993) is een Nederlands wielrenner die sinds 2022 rijdt voor de in 2023 geheten UCI WorldTeam ploeg Team Jayco AlUla. In 2020 kreeg Groenewegen bijzonder veel aandacht vanwege het veroorzaken van een ernstige crash in de Ronde van Polen waarbij renner Fabio Jakobsen en een official met ernstige verwondingen in het ziekenhuis belandden. Groenewegen kreeg hiervoor een negen maanden lange uitsluiting van de UCI. Hij heeft vijf Tour de France etappes en één team tijdrit gewonnen. Bovendien heeft hij ook het Nederlands kampioenschap wegwielrennen, vijf dagritten in de Ronde van Noorwegen, vijf etappes in de Ronde van Groot-Brittannië en drie ritten in Parijs-Nice gewonnen.
Michael Storer 4 punten kan alles een beetje
n 2018 werd Storer prof bij Team Sunweb, de ploeg waarvoor hij in 2021 twee etappezeges haalde in de Ronde van Spanje. Hier won hij de 7e en de 10e etappe, daarnaast schreef hij ook het bergklassement op zijn naam. In 2021 won Storer ook de derde etappe en het eind-, punten- en bergklassement in de Ronde van de Ain. Twee jaar later was hij wederom succesvol in de Ronde van de Ain. Dat jaar (2023) won hij eveneens de derde etappe en het eind- en puntenklassement. Dit was zijn eerste zege voor de Franse ploeg Groupama-FDJ waar hij sinds 2022 voor reed.
Onze sprinter voor team Yba
Dylan Groenewegen (Amsterdam, 21 juni 1993) is een Nederlands wielrenner die sinds 2022 rijdt voor de in 2023 geheten UCI WorldTeam ploeg Team Jayco AlUla. In 2020 kreeg Groenewegen bijzonder veel aandacht vanwege het veroorzaken van een ernstige crash in de Ronde van Polen waarbij renner Fabio Jakobsen en een official met ernstige verwondingen in het ziekenhuis belandden. Groenewegen kreeg hiervoor een negen maanden lange uitsluiting van de UCI. Hij heeft vijf Tour de France etappes en één team tijdrit gewonnen. Bovendien heeft hij ook het Nederlands kampioenschap wegwielrennen, vijf dagritten in de Ronde van Noorwegen, vijf etappes in de Ronde van Groot-Brittannië en drie ritten in Parijs-Nice gewonnen.
Michael Storer 4 punten kan alles een beetje
n 2018 werd Storer prof bij Team Sunweb, de ploeg waarvoor hij in 2021 twee etappezeges haalde in de Ronde van Spanje. Hier won hij de 7e en de 10e etappe, daarnaast schreef hij ook het bergklassement op zijn naam. In 2021 won Storer ook de derde etappe en het eind-, punten- en bergklassement in de Ronde van de Ain. Twee jaar later was hij wederom succesvol in de Ronde van de Ain. Dat jaar (2023) won hij eveneens de derde etappe en het eind- en puntenklassement. Dit was zijn eerste zege voor de Franse ploeg Groupama-FDJ waar hij sinds 2022 voor reed.
Re: Team Ybarmy
Ruben Guerreiro 4 punten deze klimmer en aanvaller moet deze 4 wel terug verdienen
Rúben António Almeida Guerreiro (Montijo, 6 juli 1994) is een Portugees wielrenner die sinds 2023 rijdt bij het Spaanse Movistar Team.
Guerreiro werd meermaals nationaal kampioen van Portugal: in 2012 bij de junioren, in 2016 bij de beloften en in 2017 bij de elite. In 2019 reed hij zijn eerste grote ronde, de Ronde van Spanje, waarbij hij 17de werd in het eindklassement. Een jaar later, in 2020, was hij succesvol met een etappezege in de Ronde van Italië: hij won er de negende etappe naar het skioord Aremogna (bij Roccaraso) door op de steile slotklim zijn medevluchter Jonathan Castroviejo te verslaan. Hiermee was Guerreiro de eerste Portugese ritwinnaar in de Giro sinds Acácio da Silva, 31 jaar ervoor. Dankzij zijn zege veroverde Guerreiro ook de blauwe leiderstrui van het bergklassement, die hij uiteindelijk naar het eindpodium in Milaan wist te brengen.
Alexander Kristoff 5 punten good old teamplayer die ik niet kon laten lopen
Alexander Kristoff (Oslo, 5 juli 1987) is een Noors wielrenner die sinds 2023 rijdt voor Uno-X Pro Cycling Team.
Rúben António Almeida Guerreiro (Montijo, 6 juli 1994) is een Portugees wielrenner die sinds 2023 rijdt bij het Spaanse Movistar Team.
Guerreiro werd meermaals nationaal kampioen van Portugal: in 2012 bij de junioren, in 2016 bij de beloften en in 2017 bij de elite. In 2019 reed hij zijn eerste grote ronde, de Ronde van Spanje, waarbij hij 17de werd in het eindklassement. Een jaar later, in 2020, was hij succesvol met een etappezege in de Ronde van Italië: hij won er de negende etappe naar het skioord Aremogna (bij Roccaraso) door op de steile slotklim zijn medevluchter Jonathan Castroviejo te verslaan. Hiermee was Guerreiro de eerste Portugese ritwinnaar in de Giro sinds Acácio da Silva, 31 jaar ervoor. Dankzij zijn zege veroverde Guerreiro ook de blauwe leiderstrui van het bergklassement, die hij uiteindelijk naar het eindpodium in Milaan wist te brengen.
Alexander Kristoff 5 punten good old teamplayer die ik niet kon laten lopen
Alexander Kristoff (Oslo, 5 juli 1987) is een Noors wielrenner die sinds 2023 rijdt voor Uno-X Pro Cycling Team.
Re: Team Ybarmy
David Dekker 3 punten Mag bij zijn nieuwe ploeg hopelijk voor zijn eigen kansen gaan
David Dekker (Amersfoort, 2 februari 1998) is een Nederlands wielrenner die in 2021 een contract kreeg bij Team Jumbo-Visma. In 2019 won hij het Nederlands kampioenschap wielrennen op de weg voor beloften.
David Dekker is de zoon van oud-wielrenner Erik Dekker.
David Dekker (Amersfoort, 2 februari 1998) is een Nederlands wielrenner die in 2021 een contract kreeg bij Team Jumbo-Visma. In 2019 won hij het Nederlands kampioenschap wielrennen op de weg voor beloften.
David Dekker is de zoon van oud-wielrenner Erik Dekker.
Re: Team Ybarmy
Mikel Landa 16 punten
Mikel Landa Meana (Murgia[1], 13 december 1989) is een Spaanse wielrenner die anno 2024 rijdt voor Soudal Quick-Step.
Carrière
Landa gold als een van de nieuwe talenten van Euskaltel-Euskadi. Hij wist al als vijfde in het eindklassement van de Ronde van de Toekomst te eindigen. In 2011 won hij op mooie wijze de vijfde etappe, tevens koninginnenrit, van de Ronde van Burgos. Hij loste in deze rit onder andere Joaquim Rodríguez, Juan José Cobo en Samuel Sánchez. In 2014 verhuisde Landa naar Astana Pro Team, na de ondergang van zijn vorige ploeg, Euskaltel-Euskadi.
In 2015 viel Landa pas echt op met een tweede plek in het eindklassement van de Ronde van Trentino. Ook startte hij in de Giro, om daar kopman Fabio Aru te ondersteunen. Bergop bleek Landa een van de sterksten en dat resulteerde in twee etappeoverwinningen. Landa won de vijftiende etappe, een bergrit met aankomst op Madonna di Campiglio. Twee dagen later wist hij ook de zestiende etappe, met onderweg de Mortirolo, te winnen. In de twintigste etappe kwam Landa als eerste boven op de Colle delle Finestre, het hoogste punt Giro. Hierdoor mocht hij de Cima Coppi in ontvangst nemen. Landa werd uiteindelijk derde in het eindklassement. Ook won hij de koninginnenrit van de Vuelta dat jaar. Na afloop van het seizoen vertrok hij naar het Britse Team Sky, waar hij na het vertrek van Richie Porte een van de kopmannen zou zijn. Zijn debuut maakte hij in de Internationale Wielerweek. In april wist hij de tweede etappe van de Ronde van het Baskenland te winnen door Wilco Kelderman bergop te verslaan. De Ronde van Italië liep vervolgens uit op een teleurstelling: in de tiende etappe moest de Bask de strijd staken als gevolg van ziekte door een pollenallergie.
Na twee jaar bij Team Sky verhuisde Landa in 2018 naar Movistar. Hier deelt hij het kopmanschap met Alejandro Valverde en Nairo Quintana.
Sinds 2020 rijdt Landa voor Bahrain McLaren. Per seizoen 2024 rijdt hij voor Soudal Quick-Step.
Mikel Landa Meana (Murgia[1], 13 december 1989) is een Spaanse wielrenner die anno 2024 rijdt voor Soudal Quick-Step.
Carrière
Landa gold als een van de nieuwe talenten van Euskaltel-Euskadi. Hij wist al als vijfde in het eindklassement van de Ronde van de Toekomst te eindigen. In 2011 won hij op mooie wijze de vijfde etappe, tevens koninginnenrit, van de Ronde van Burgos. Hij loste in deze rit onder andere Joaquim Rodríguez, Juan José Cobo en Samuel Sánchez. In 2014 verhuisde Landa naar Astana Pro Team, na de ondergang van zijn vorige ploeg, Euskaltel-Euskadi.
In 2015 viel Landa pas echt op met een tweede plek in het eindklassement van de Ronde van Trentino. Ook startte hij in de Giro, om daar kopman Fabio Aru te ondersteunen. Bergop bleek Landa een van de sterksten en dat resulteerde in twee etappeoverwinningen. Landa won de vijftiende etappe, een bergrit met aankomst op Madonna di Campiglio. Twee dagen later wist hij ook de zestiende etappe, met onderweg de Mortirolo, te winnen. In de twintigste etappe kwam Landa als eerste boven op de Colle delle Finestre, het hoogste punt Giro. Hierdoor mocht hij de Cima Coppi in ontvangst nemen. Landa werd uiteindelijk derde in het eindklassement. Ook won hij de koninginnenrit van de Vuelta dat jaar. Na afloop van het seizoen vertrok hij naar het Britse Team Sky, waar hij na het vertrek van Richie Porte een van de kopmannen zou zijn. Zijn debuut maakte hij in de Internationale Wielerweek. In april wist hij de tweede etappe van de Ronde van het Baskenland te winnen door Wilco Kelderman bergop te verslaan. De Ronde van Italië liep vervolgens uit op een teleurstelling: in de tiende etappe moest de Bask de strijd staken als gevolg van ziekte door een pollenallergie.
Na twee jaar bij Team Sky verhuisde Landa in 2018 naar Movistar. Hier deelt hij het kopmanschap met Alejandro Valverde en Nairo Quintana.
Sinds 2020 rijdt Landa voor Bahrain McLaren. Per seizoen 2024 rijdt hij voor Soudal Quick-Step.
Re: Team Ybarmy
Pascal Ackermann 8 punten
Pascal Ackermann rijdt de komende twee jaar in het shirt van Israel-Premier Tech. De Duitser, dit jaar nog winnaar van een etappe in de Giro, komt over van UAE-Team Emirates. Michael Schwarzmann wordt zijn vaste lead-out, hij verlaat Lotto-Dstny.
Een overstap van Ackermann zat er al enige tijd aan te komen, daar hij meermaals liet doorschemeren dat de focus bij UAE-Team Emirates hedendaags vooral op het rondewerk ligt. Bij Israel-Premier Tech hoopt hij een betere match te vinden. 'Ik zocht naar een ploeg die zich richt op het ontwikkelen van renners en waar ik met een goede lead-out aan de slag zou kunnen', licht hij toe bij de aankondiging van zijn overstap voor volgend jaar.
'Ik heb inmiddels veel wedstrijden gewonnen, maar de Tour de France mist nog altijd', stipt de goedlachse Duitser direct zijn grote ambitie aan. 'Ik heb de Tour nog nooit mogen rijden, dus ik denk dat ik in Israel-Premier Tech de perfecte ploeg zal vinden om de wedstrijd te rijden en er hopelijk direct ook te kunnen winnen.' Naast Schwarzmann zal ook Rick Zabel zich inzetten als vaste lead-out van Ackermann in 2024.
Bryan Coquard 8 punten
Bryan Coquard (Saint-Nazaire, 25 april 1992) is een Frans baan- en wegwielrenner die sinds 2022 rijdt voor Cofidis.
Biografie
Jeugd
Bryan Coquard begon zijn carrière als baanwielrenner met het omnium als specialiteit. Zo werd hij in 2009 als eerstejaars junior Europees kampioen in de scratch. In augustus reed hij op het Wereldkampioenschap voor junioren, gehouden in de Russische hoofdstad Moskou, naar het goud in het omnium, vlak voor thuisrijder Konstantin Koeperasov en de Duitser Nikias Arndt.
Een jaar later prolongeerde hij zijn wereldtitel, ditmaal voor de Brit Sam Harrison. Ook reed hij een goed EK waar hij driemaal brons wist te winnen in de scratch, de ploegkoers, en als lid van de ploegenachtervolging. Ook op de weg toonde hij zijn groot potentieel. Tijdens het Europees wegkampioenschap moest hij in de spurt met 9 enkel net de duimen leggen voor de Sloveen Blaž Bogataj.
In 2011 stapte hij over naar de beloftencategorie. Samen met Benoît Daeninck, Damien Gaudin, Morgan Lamoisson en Julien Morice behaalde hij de nationale titel in de ploegenachtervolging. Met Lamoisson behaalde hij later nog zilver in de ploegkoers, en zelf zou hij ook nog de scratchrace winnen. Hoewel hij nog een belofte was trad hij in oktober dat jaar aan tijdens het Europees elitekampioenschap omnium gehouden te Apeldoorn. De amper 19-jarige Coquard verbaasde vriend en vijand door sterk te presteren. In de einduitslag moest hij enkel de Brit Edward Clancy laten voorgaan.
Vanaf 2012 tekende Coquard een contract bij Vendée U, het opleidingsteam van Team Europcar. Zijn grootste doel dat seizoen was het Olympisch omnium. Tijdens het nationaal kampioenschap wist hij zich tot Frans kampioen te kronen in zowel het omnium, als de ploegkoers, ook pakte hij de bronzen medaille in de scratch. Op het Europees kampioenschap voor beloften behaalde hij dat jaar zilver. Op de weg behaalde hij dat jaar onder andere de zege in de GP Cristal Energie. Tijdens de Olympische spelen won hij de afvalkoers van het omnium, en werd hij in alle andere onderdelen minimaal 5de. In de einduitslag eindigde hij uiteindelijk 2de, met twee punten meer dan winnaar Lasse Norman Hansen. Het Wereldkampioenschap op de weg eindigde dat jaar in een massaspurt. Hier wist Coquard sterk naar voren te komen en in het wiel te stranden van winnaar Aleksej Loetsenko. Hij pakte het zilver voor Tom Van Asbroeck.
Elite
Op 1 januari 2013 werd Bryan Coquard prof bij Team Europcar. De Ster van Bessèges was een van de eerste wedstrijden die hij reed. In de tweede etappe wist hij de massaspurt te winnen, vlak voor klassementsleider Michael Van Staeyen. Ook twee dagen later wist hij de rit naar zich toe te trekken. Hierna volgde onmiddellijk de Ronde van Langkawi. Ook hier toonde hij zijn snelle benen door zowel de achtste als de negende rit te winnen. Gent-Wevelgem was de enige klassieker die hij dat jaar reed, hij eindigde er knap zestiende. In 2014 debuteerde hij na een goed seizoensbegin in de Tour, een vierde plek in de derde etappe was zijn beste resultaat.
De Tour van 2022 moest Coquard missen als gevolg van een besmetting met COVID-19. De Fransman moest daarom een dag voor de start worden vervangen door landgenoot Pierre-Luc Périchon. Coquard nam vervolgens wel deel aan de Ronde van Spanje en behaalde daarin een tweede plaats in de etappe naar Montilla. Na de zestiende etappe verliet Coquard voortijdig de etappekoers.
Pascal Ackermann rijdt de komende twee jaar in het shirt van Israel-Premier Tech. De Duitser, dit jaar nog winnaar van een etappe in de Giro, komt over van UAE-Team Emirates. Michael Schwarzmann wordt zijn vaste lead-out, hij verlaat Lotto-Dstny.
Een overstap van Ackermann zat er al enige tijd aan te komen, daar hij meermaals liet doorschemeren dat de focus bij UAE-Team Emirates hedendaags vooral op het rondewerk ligt. Bij Israel-Premier Tech hoopt hij een betere match te vinden. 'Ik zocht naar een ploeg die zich richt op het ontwikkelen van renners en waar ik met een goede lead-out aan de slag zou kunnen', licht hij toe bij de aankondiging van zijn overstap voor volgend jaar.
'Ik heb inmiddels veel wedstrijden gewonnen, maar de Tour de France mist nog altijd', stipt de goedlachse Duitser direct zijn grote ambitie aan. 'Ik heb de Tour nog nooit mogen rijden, dus ik denk dat ik in Israel-Premier Tech de perfecte ploeg zal vinden om de wedstrijd te rijden en er hopelijk direct ook te kunnen winnen.' Naast Schwarzmann zal ook Rick Zabel zich inzetten als vaste lead-out van Ackermann in 2024.
Bryan Coquard 8 punten
Bryan Coquard (Saint-Nazaire, 25 april 1992) is een Frans baan- en wegwielrenner die sinds 2022 rijdt voor Cofidis.
Biografie
Jeugd
Bryan Coquard begon zijn carrière als baanwielrenner met het omnium als specialiteit. Zo werd hij in 2009 als eerstejaars junior Europees kampioen in de scratch. In augustus reed hij op het Wereldkampioenschap voor junioren, gehouden in de Russische hoofdstad Moskou, naar het goud in het omnium, vlak voor thuisrijder Konstantin Koeperasov en de Duitser Nikias Arndt.
Een jaar later prolongeerde hij zijn wereldtitel, ditmaal voor de Brit Sam Harrison. Ook reed hij een goed EK waar hij driemaal brons wist te winnen in de scratch, de ploegkoers, en als lid van de ploegenachtervolging. Ook op de weg toonde hij zijn groot potentieel. Tijdens het Europees wegkampioenschap moest hij in de spurt met 9 enkel net de duimen leggen voor de Sloveen Blaž Bogataj.
In 2011 stapte hij over naar de beloftencategorie. Samen met Benoît Daeninck, Damien Gaudin, Morgan Lamoisson en Julien Morice behaalde hij de nationale titel in de ploegenachtervolging. Met Lamoisson behaalde hij later nog zilver in de ploegkoers, en zelf zou hij ook nog de scratchrace winnen. Hoewel hij nog een belofte was trad hij in oktober dat jaar aan tijdens het Europees elitekampioenschap omnium gehouden te Apeldoorn. De amper 19-jarige Coquard verbaasde vriend en vijand door sterk te presteren. In de einduitslag moest hij enkel de Brit Edward Clancy laten voorgaan.
Vanaf 2012 tekende Coquard een contract bij Vendée U, het opleidingsteam van Team Europcar. Zijn grootste doel dat seizoen was het Olympisch omnium. Tijdens het nationaal kampioenschap wist hij zich tot Frans kampioen te kronen in zowel het omnium, als de ploegkoers, ook pakte hij de bronzen medaille in de scratch. Op het Europees kampioenschap voor beloften behaalde hij dat jaar zilver. Op de weg behaalde hij dat jaar onder andere de zege in de GP Cristal Energie. Tijdens de Olympische spelen won hij de afvalkoers van het omnium, en werd hij in alle andere onderdelen minimaal 5de. In de einduitslag eindigde hij uiteindelijk 2de, met twee punten meer dan winnaar Lasse Norman Hansen. Het Wereldkampioenschap op de weg eindigde dat jaar in een massaspurt. Hier wist Coquard sterk naar voren te komen en in het wiel te stranden van winnaar Aleksej Loetsenko. Hij pakte het zilver voor Tom Van Asbroeck.
Elite
Op 1 januari 2013 werd Bryan Coquard prof bij Team Europcar. De Ster van Bessèges was een van de eerste wedstrijden die hij reed. In de tweede etappe wist hij de massaspurt te winnen, vlak voor klassementsleider Michael Van Staeyen. Ook twee dagen later wist hij de rit naar zich toe te trekken. Hierna volgde onmiddellijk de Ronde van Langkawi. Ook hier toonde hij zijn snelle benen door zowel de achtste als de negende rit te winnen. Gent-Wevelgem was de enige klassieker die hij dat jaar reed, hij eindigde er knap zestiende. In 2014 debuteerde hij na een goed seizoensbegin in de Tour, een vierde plek in de derde etappe was zijn beste resultaat.
De Tour van 2022 moest Coquard missen als gevolg van een besmetting met COVID-19. De Fransman moest daarom een dag voor de start worden vervangen door landgenoot Pierre-Luc Périchon. Coquard nam vervolgens wel deel aan de Ronde van Spanje en behaalde daarin een tweede plaats in de etappe naar Montilla. Na de zestiende etappe verliet Coquard voortijdig de etappekoers.
Re: Team Ybarmy
yves lampaert 6 punten
Yves Lampaert (Izegem, 10 april 1991) is een Belgisch wielrenner die sinds 2015 rijdt voor de vanaf 2022 geheten Soudal Quick-Step. Hij is de neef van wielrenner Stijn Neirynck.[1] Op 24 juni 2018 werd hij Belgisch Kampioen in Binche. Op 6 november 2018 kreeg hij door de krant Het Nieuwsblad de Flandrien-Trofee.
Overwinningen
finish Dwars door Vlaanderen 2017
2012
Belgische kampioenstrui Belgisch kampioen tijdrijden, Beloften
2013
Grote Prijs Stad Geel
2014
Strijdlustklassement Ronde van België
Arnhem-Veenendaal Classic
Izegem Koers
Sluitingsprijs Zwevezele
2015
1e etappe Driedaagse van West-Vlaanderen
Eind-, punten- en jongerenklassement en Beste West-Vlaming Driedaagse van West-Vlaanderen
Jongerenklassement Ster ZLM Toer 2015
2016
Regenboogtrui UCI Ploegentijdrit in Doha
2017
Dwars door Vlaanderen
Gullegem Koerse
Belgische kampioenstrui Belgisch kampioen tijdrijden, Elite
2e etappe Ronde van Spanje
2018
Dwars door Vlaanderen
Belgisch kampioen op de weg, Elite
Regenboogtrui UCI Ploegentijdrit in Innsbruck
2019
Izegem Koers
Gullegem Koerse
8e etappe (individuele tijdrit) Ronde van Zwitserland
Kortrijk Koerse
Eindklassement Ronde van Slowakije
2020
Driedaagse Brugge-De Panne
2021
Belgische kampioenstrui Belgisch kampioen tijdrijden, Elite
7e etappe Ronde van Groot-Brittannië
2022
3e etappe (individuele tijdrit) Ronde van België
1e etappe (individuele tijdrit) Ronde van Frankrijk
natourcriterium Roeselare
natourcriterium Dôle
Beachrace Zeebrugge
Omar Fraile 1 punt
Omar Fraile Matarranz (Barakaldo, 17 juli 1990) is een Spaans wielrenner die anno 2022 rijdt voor INEOS Grenadiers.
Palmares
Overwinningen
2011
Baskisch kampioen tijdrijden, Beloften
2015
Bergklassement Ronde van het Baskenland
Ronde van de Apennijnen
4e etappe Vierdaagse van Duinkerke
Bergklassement Ronde van Spanje
2016
Bergklassement Ronde van Spanje
2017
11e etappe Ronde van Italië
2018
5e etappe Ronde van het Baskenland
1e etappe Ronde van Romandië
14e etappe Ronde van Frankrijk
2021
Spaans kampioenschap wielrennen op de weg
2023
5e etappe Ruta del Sol
Yves Lampaert (Izegem, 10 april 1991) is een Belgisch wielrenner die sinds 2015 rijdt voor de vanaf 2022 geheten Soudal Quick-Step. Hij is de neef van wielrenner Stijn Neirynck.[1] Op 24 juni 2018 werd hij Belgisch Kampioen in Binche. Op 6 november 2018 kreeg hij door de krant Het Nieuwsblad de Flandrien-Trofee.
Overwinningen
finish Dwars door Vlaanderen 2017
2012
Belgische kampioenstrui Belgisch kampioen tijdrijden, Beloften
2013
Grote Prijs Stad Geel
2014
Strijdlustklassement Ronde van België
Arnhem-Veenendaal Classic
Izegem Koers
Sluitingsprijs Zwevezele
2015
1e etappe Driedaagse van West-Vlaanderen
Eind-, punten- en jongerenklassement en Beste West-Vlaming Driedaagse van West-Vlaanderen
Jongerenklassement Ster ZLM Toer 2015
2016
Regenboogtrui UCI Ploegentijdrit in Doha
2017
Dwars door Vlaanderen
Gullegem Koerse
Belgische kampioenstrui Belgisch kampioen tijdrijden, Elite
2e etappe Ronde van Spanje
2018
Dwars door Vlaanderen
Belgisch kampioen op de weg, Elite
Regenboogtrui UCI Ploegentijdrit in Innsbruck
2019
Izegem Koers
Gullegem Koerse
8e etappe (individuele tijdrit) Ronde van Zwitserland
Kortrijk Koerse
Eindklassement Ronde van Slowakije
2020
Driedaagse Brugge-De Panne
2021
Belgische kampioenstrui Belgisch kampioen tijdrijden, Elite
7e etappe Ronde van Groot-Brittannië
2022
3e etappe (individuele tijdrit) Ronde van België
1e etappe (individuele tijdrit) Ronde van Frankrijk
natourcriterium Roeselare
natourcriterium Dôle
Beachrace Zeebrugge
Omar Fraile 1 punt
Omar Fraile Matarranz (Barakaldo, 17 juli 1990) is een Spaans wielrenner die anno 2022 rijdt voor INEOS Grenadiers.
Palmares
Overwinningen
2011
Baskisch kampioen tijdrijden, Beloften
2015
Bergklassement Ronde van het Baskenland
Ronde van de Apennijnen
4e etappe Vierdaagse van Duinkerke
Bergklassement Ronde van Spanje
2016
Bergklassement Ronde van Spanje
2017
11e etappe Ronde van Italië
2018
5e etappe Ronde van het Baskenland
1e etappe Ronde van Romandië
14e etappe Ronde van Frankrijk
2021
Spaans kampioenschap wielrennen op de weg
2023
5e etappe Ruta del Sol
Re: Team Ybarmy
Magnus Cort Nielsen 4 punten Ras aanvaller met verschrikkelijke snor
Magnus Cort Nielsen (Bornholm, 16 januari 1993) is een Deens wielrenner die sinds 2024 rijdt voor Uno-X Pro Cycling Team. In 2011 werd hij Deens kampioen bij de junioren.
Cort baarde opzien in de Ronde van Frankrijk van 2022. De Deen ging in de eerste week van deze editie vrijwel dagelijks in de aanval en droeg langdurig de bolletjestrui. Vervolgens wist Cort de tiende etappe naar Megève te winnen. Na de veertiende etappe verliet Cort noodgedwongen voortijdig de wedstrijd na een positieve test op COVID-19.
Overwinningen
2011
3e etappe deel B en 4e etappe Vredeskoers voor junioren
Eindklassement Vredeskoers voor junioren
Deens kampioen op de weg, junioren
2013
6e etappe Ronde van Thüringen, beloften
Bergklassement Ronde van Thüringen, beloften
1e etappe Ronde van Luik
1e en 4e etappe Ronde van Denemarken
2014
1e en 2e etappe Istrian Spring Trophy
Eindklassement Istrian Spring Trophy
Himmerland Rundt
Destination Thy
Ringerike GP
3e etappe Tour des Fjords
Jongerenklassement Tour des Fjords
3e en 4e etappe Ronde de l'Oise
Eind-, punten- en jongerenklassement Ronde de l'Oise
1e etappe Ronde van Denemarken
2016
2e etappe Ronde van Denemarken
18e en 21e etappe Ronde van Spanje
2017
3e etappe Ronde van Valencia
Clásica de Almería
2018
Jongerenklassement Ronde van Dubai
4e etappe Ronde van Oman
2e etappe Ronde van Yorkshire
15e etappe Ronde van Frankrijk
5e etappe BinckBank Tour
2019
4e etappe Parijs-Nice
Bergklassement Ronde van Duitsland
2020
2e etappe Ster van Bessèges
Puntenklassement Ster van Bessèges
16e etappe Ronde van Spanje
2021
8e etappe Parijs-Nice
4e etappe Route d'Occitanie
6e, 12e en 19e etappe Ronde van Spanje
Prijs voor de Strijdlust Ronde van Spanje
2022
1e etappe Gran Camiño
10e etappe Ronde van Frankrijk
2023
2e en 3e etappe Ronde van de Algarve
Puntenklassement Ronde van de Algarve
10e etappe Ronde van Italië
Antonio Pedrero 1 punt
In 2015 behaalde Pedrero zijn eerste UCI-overwinning toen hij in de Ronde van Guadeloupe de laatste etappe wist te winnen door zijn ploeggenoot Diego Milán en Cédric Eustache te verslaan in een sprint. In het eindklassement werd hij derde, achter Boris Carène en Milán.
In 2016 werd Pedredo prof bij Movistar Team. Zijn debuut voor de ploeg van Eusebio Unzué maakte hij in de Challenge Mallorca, waar hij aan één manche deelnam. Zijn beste klassering dat jaar was een tiende plaats in de Circuito de Getxo en in het eindklassement van de Ronde van de Ain.
Overwinningen
2015
9e etappe Ronde van Guadeloupe
2021
3e etappe Route d'Occitanie
Eindklassement Route d'Occitanie
2022
3e etappe Ronde van de Ain
Luka Mezgec 1 punt
Luka Mezgec (Kranj, 27 juni 1988) is een Sloveens wegwielrenner en voormalig mountainbiker die sinds 2016 rijdt voor het vanaf 2021 geheten Team BikeExchange.
Carrière
De grootste prestatie van Mezgec was zijn ritzege in de Ronde van Italië in 2014. Van 2013 tot 2015 kwam hij uit voor Team Argos-Shimano en de opvolger, Team Giant-Alpecin. Voorheen reed hij in zijn thuisland voor Zheroquadro Radenska en Sava. In 2016 vertrok Mezgec naar de Australische ploeg Orica GreenEDGE, waar hij vooral dienstdeed als lead-out voor Caleb Ewan. In 2017 werd hij voor de eerste maal Sloveens kampioen op de weg. In ditzelfde jaar werd hij ook nog Sloveens kampioen mountainbiken en veldrijden. In 2019 won hij na vijf jaar zonder een World-Tour overwinning te zitten, twee etappes in de betreurde Ronde van Polen.
Overwinningen
2010
Eindklassement Coupe des Nations Ville Saguenay
2011
2e etappe Istrian Spring Trophy
Memoriał Henryka Łasaka[1]
2012
5e etappe Vijf Ringen van Moskou
Puntenklassement Vijf Ringen van Moskou
2e, 4e, 6e, 11e en 13e etappe Ronde van het Qinghaimeer
Puntenklassement Ronde van het Qinghaimeer
2013
5e etappe Ronde van Peking
2014
Handzame Classic
1e, 2e en 5e etappe Ronde van Catalonië
21e etappe Ronde van Italië
1e etappe Ronde van Peking
2015
2e etappe Ronde van de Haut-Var
2017
2e etappe Ronde van Slovenië
Sloveense kampioenstrui Sloveens kampioen op de weg, Elite
Veenendaal-Veenendaal Classic
2019
2e etappe Ronde van Slovenië
Groene trui Puntenklassement Ronde van Slovenië
2e en 5e etappe Ronde van Polen
2020
Groene trui Puntenklassement Ronde van Polen
Magnus Cort Nielsen (Bornholm, 16 januari 1993) is een Deens wielrenner die sinds 2024 rijdt voor Uno-X Pro Cycling Team. In 2011 werd hij Deens kampioen bij de junioren.
Cort baarde opzien in de Ronde van Frankrijk van 2022. De Deen ging in de eerste week van deze editie vrijwel dagelijks in de aanval en droeg langdurig de bolletjestrui. Vervolgens wist Cort de tiende etappe naar Megève te winnen. Na de veertiende etappe verliet Cort noodgedwongen voortijdig de wedstrijd na een positieve test op COVID-19.
Overwinningen
2011
3e etappe deel B en 4e etappe Vredeskoers voor junioren
Eindklassement Vredeskoers voor junioren
Deens kampioen op de weg, junioren
2013
6e etappe Ronde van Thüringen, beloften
Bergklassement Ronde van Thüringen, beloften
1e etappe Ronde van Luik
1e en 4e etappe Ronde van Denemarken
2014
1e en 2e etappe Istrian Spring Trophy
Eindklassement Istrian Spring Trophy
Himmerland Rundt
Destination Thy
Ringerike GP
3e etappe Tour des Fjords
Jongerenklassement Tour des Fjords
3e en 4e etappe Ronde de l'Oise
Eind-, punten- en jongerenklassement Ronde de l'Oise
1e etappe Ronde van Denemarken
2016
2e etappe Ronde van Denemarken
18e en 21e etappe Ronde van Spanje
2017
3e etappe Ronde van Valencia
Clásica de Almería
2018
Jongerenklassement Ronde van Dubai
4e etappe Ronde van Oman
2e etappe Ronde van Yorkshire
15e etappe Ronde van Frankrijk
5e etappe BinckBank Tour
2019
4e etappe Parijs-Nice
Bergklassement Ronde van Duitsland
2020
2e etappe Ster van Bessèges
Puntenklassement Ster van Bessèges
16e etappe Ronde van Spanje
2021
8e etappe Parijs-Nice
4e etappe Route d'Occitanie
6e, 12e en 19e etappe Ronde van Spanje
Prijs voor de Strijdlust Ronde van Spanje
2022
1e etappe Gran Camiño
10e etappe Ronde van Frankrijk
2023
2e en 3e etappe Ronde van de Algarve
Puntenklassement Ronde van de Algarve
10e etappe Ronde van Italië
Antonio Pedrero 1 punt
In 2015 behaalde Pedrero zijn eerste UCI-overwinning toen hij in de Ronde van Guadeloupe de laatste etappe wist te winnen door zijn ploeggenoot Diego Milán en Cédric Eustache te verslaan in een sprint. In het eindklassement werd hij derde, achter Boris Carène en Milán.
In 2016 werd Pedredo prof bij Movistar Team. Zijn debuut voor de ploeg van Eusebio Unzué maakte hij in de Challenge Mallorca, waar hij aan één manche deelnam. Zijn beste klassering dat jaar was een tiende plaats in de Circuito de Getxo en in het eindklassement van de Ronde van de Ain.
Overwinningen
2015
9e etappe Ronde van Guadeloupe
2021
3e etappe Route d'Occitanie
Eindklassement Route d'Occitanie
2022
3e etappe Ronde van de Ain
Luka Mezgec 1 punt
Luka Mezgec (Kranj, 27 juni 1988) is een Sloveens wegwielrenner en voormalig mountainbiker die sinds 2016 rijdt voor het vanaf 2021 geheten Team BikeExchange.
Carrière
De grootste prestatie van Mezgec was zijn ritzege in de Ronde van Italië in 2014. Van 2013 tot 2015 kwam hij uit voor Team Argos-Shimano en de opvolger, Team Giant-Alpecin. Voorheen reed hij in zijn thuisland voor Zheroquadro Radenska en Sava. In 2016 vertrok Mezgec naar de Australische ploeg Orica GreenEDGE, waar hij vooral dienstdeed als lead-out voor Caleb Ewan. In 2017 werd hij voor de eerste maal Sloveens kampioen op de weg. In ditzelfde jaar werd hij ook nog Sloveens kampioen mountainbiken en veldrijden. In 2019 won hij na vijf jaar zonder een World-Tour overwinning te zitten, twee etappes in de betreurde Ronde van Polen.
Overwinningen
2010
Eindklassement Coupe des Nations Ville Saguenay
2011
2e etappe Istrian Spring Trophy
Memoriał Henryka Łasaka[1]
2012
5e etappe Vijf Ringen van Moskou
Puntenklassement Vijf Ringen van Moskou
2e, 4e, 6e, 11e en 13e etappe Ronde van het Qinghaimeer
Puntenklassement Ronde van het Qinghaimeer
2013
5e etappe Ronde van Peking
2014
Handzame Classic
1e, 2e en 5e etappe Ronde van Catalonië
21e etappe Ronde van Italië
1e etappe Ronde van Peking
2015
2e etappe Ronde van de Haut-Var
2017
2e etappe Ronde van Slovenië
Sloveense kampioenstrui Sloveens kampioen op de weg, Elite
Veenendaal-Veenendaal Classic
2019
2e etappe Ronde van Slovenië
Groene trui Puntenklassement Ronde van Slovenië
2e en 5e etappe Ronde van Polen
2020
Groene trui Puntenklassement Ronde van Polen
Re: Team Ybarmy
James Knox 1 punt
James Alexander Knox (Kendal, 4 november 1995) is een Engels wielrenner die sinds 2018 rijdt voor de Belgische wielerploeg Soudal Quick-Step.
Carrière
In 2016 werd Knox onder meer vierde in het eindklassement van de Ronde van de Isard en zesde in dat van de Vredeskoers voor beloften.
In april 2017 werd Knox, achter Bjorg Lambrecht, tweede in de beloftenversie van Luik-Bastenaken-Luik. Een week later eindigde hij op de achtste plaats in het door Vincenzo Nibali gewonnen eindklassement van de Ronde van Kroatië. Nadat hij eerder die maand achtste was geworden in het eindklassement van de Ronde van de Aostavallei werd Knox in juli zesde in het eindklassement van de Ronde van de Elzas. In augustus stond hij aan de start van de Ronde van de Toekomst. In de zevende etappe eindigde hij, achter de uiteindelijke eindwinnaar Egan Bernal, op de tweede plaats. In het eindklassement werd hij achtste, op ruim tweeënhalve minuut van Bernal.
James Alexander Knox (Kendal, 4 november 1995) is een Engels wielrenner die sinds 2018 rijdt voor de Belgische wielerploeg Soudal Quick-Step.
Carrière
In 2016 werd Knox onder meer vierde in het eindklassement van de Ronde van de Isard en zesde in dat van de Vredeskoers voor beloften.
In april 2017 werd Knox, achter Bjorg Lambrecht, tweede in de beloftenversie van Luik-Bastenaken-Luik. Een week later eindigde hij op de achtste plaats in het door Vincenzo Nibali gewonnen eindklassement van de Ronde van Kroatië. Nadat hij eerder die maand achtste was geworden in het eindklassement van de Ronde van de Aostavallei werd Knox in juli zesde in het eindklassement van de Ronde van de Elzas. In augustus stond hij aan de start van de Ronde van de Toekomst. In de zevende etappe eindigde hij, achter de uiteindelijke eindwinnaar Egan Bernal, op de tweede plaats. In het eindklassement werd hij achtste, op ruim tweeënhalve minuut van Bernal.
Re: Team Ybarmy
Lilian Calmejane gratis
In 2015 won Calmejane een etappe en het eindklassement van de Triptyque des Monts et Châteaux, een Belgische etappekoers. Later dat seizoen werd hij onder meer achtste in de door Vegard Stake Laengen gewonnen Ronde van de Elzas, wel won Calmejane daar het bergklassement met een ruime voorsprong op Fabien Grellier en Matvej Mamykin. In augustus 2016 behaalde hij zijn eerste profoverwinning: hij won, na een lange ontsnapping, de vierde rit van de Ronde van Spanje.
Het seizoen 2017 begon voor Calmejane in de GP La Marseillaise, waar hij, achter Arthur Vichot en Maxime Bouet, derde werd. In de Ster van Bessèges won hij de derde etappe, waardoor hij de leiderstrui overnam van Alexander Kristoff. In de afsluitende tijdrit werd hij tweede, waarmee hij zijn leidende positie met succes verdedigde en het eindklassement op zijn naam schreef. In Parijs-Nice, zijn eerste World Tourwedstrijd van het jaar, won hij het bergklassement. Twee weken later stond hij op de hoogste trede van het podium van de Internationale Wielerweek, nadat hij de slotetappe had gewonnen en zo Toms Skujiņš voorbij ging in het algemeen klassement. In april won hij ook in de Omloop van de Sarthe een etappe en het eindklassement. In de Ronde van Frankrijk won hij de achtste etappe, een bergetappe met aankomst bij Station des Rousses.
Calmejane begon het seizoen 2018 met een derde plaats in de GP La Marseillaise. In de Ster van Bessèges en de Ronde van de Provence werd hij respectievelijk zesde en vijfde in het eindklassement. Eind februari werd hij, achter Romain Bardet en Maximilian Schachmann, derde in de Classic Sud Ardèche. Een dag later won hij La Drôme Classic, voor Jhonatan Narváez en Bob Jungels. Na onder meer deelname aan Parijs-Nice en een achtste plaats in de Grote Prijs Miguel Indurain, won Calmejane in april zijn lichaamsgewicht in camembert nadat hij de beste was in Parijs-Camembert.[1]
In augustus 2020 werd bekend dat hij na zes jaar bij Total Direct Energie de overstap maakte naar AG2R-Citroën voor het seizoen 2021.
bob jungels gratis
n 2014 reed Jungels voor het eerst een grote ronde, de Ronde van Spanje, die hij niet voltooide. Het seizoen daarop werd hij 27ste in de Ronde van Frankrijk. In 2016 startte Jungels voor het eerst in de Ronde van Italië. In de tiende etappe veroverde hij de eerste plaats in het algemeen klassement en werd daarmee, 57 jaar na Charly Gaul, pas de tweede Luxemburger die de roze trui droeg. Jungels verloor de trui na drie dagen, maar won uiteindelijk wel de witte trui van het jongerenklassement.
Een jaar later, in de Ronde van Italië van 2017, bemachtigde Jungels opnieuw de roze trui. Dit gebeurde in de vierde etappe met aankomst op de Etna. Dit keer behield hij de leiderstrui vijf dagen. Later in de ronde schreef Jungels de vijftiende etappe op zijn naam; gehuld in de witte trui won hij in de straten van Bergamo een sprint tussen de klassementsrenners. Hij werd in deze Giro voor het tweede jaar op rij winnaar van het jongerenklassement. Mede door wielerpodcast De Rode Lantaarn wordt Jungels ook wel Yung Bubbles genoemd[1]. Tijdens de Ronde van Frankrijk 2018 had Brouwerij De Molen zelfs eenmalig een biertje naar hem hernoemd.
In 2015 won Calmejane een etappe en het eindklassement van de Triptyque des Monts et Châteaux, een Belgische etappekoers. Later dat seizoen werd hij onder meer achtste in de door Vegard Stake Laengen gewonnen Ronde van de Elzas, wel won Calmejane daar het bergklassement met een ruime voorsprong op Fabien Grellier en Matvej Mamykin. In augustus 2016 behaalde hij zijn eerste profoverwinning: hij won, na een lange ontsnapping, de vierde rit van de Ronde van Spanje.
Het seizoen 2017 begon voor Calmejane in de GP La Marseillaise, waar hij, achter Arthur Vichot en Maxime Bouet, derde werd. In de Ster van Bessèges won hij de derde etappe, waardoor hij de leiderstrui overnam van Alexander Kristoff. In de afsluitende tijdrit werd hij tweede, waarmee hij zijn leidende positie met succes verdedigde en het eindklassement op zijn naam schreef. In Parijs-Nice, zijn eerste World Tourwedstrijd van het jaar, won hij het bergklassement. Twee weken later stond hij op de hoogste trede van het podium van de Internationale Wielerweek, nadat hij de slotetappe had gewonnen en zo Toms Skujiņš voorbij ging in het algemeen klassement. In april won hij ook in de Omloop van de Sarthe een etappe en het eindklassement. In de Ronde van Frankrijk won hij de achtste etappe, een bergetappe met aankomst bij Station des Rousses.
Calmejane begon het seizoen 2018 met een derde plaats in de GP La Marseillaise. In de Ster van Bessèges en de Ronde van de Provence werd hij respectievelijk zesde en vijfde in het eindklassement. Eind februari werd hij, achter Romain Bardet en Maximilian Schachmann, derde in de Classic Sud Ardèche. Een dag later won hij La Drôme Classic, voor Jhonatan Narváez en Bob Jungels. Na onder meer deelname aan Parijs-Nice en een achtste plaats in de Grote Prijs Miguel Indurain, won Calmejane in april zijn lichaamsgewicht in camembert nadat hij de beste was in Parijs-Camembert.[1]
In augustus 2020 werd bekend dat hij na zes jaar bij Total Direct Energie de overstap maakte naar AG2R-Citroën voor het seizoen 2021.
bob jungels gratis
n 2014 reed Jungels voor het eerst een grote ronde, de Ronde van Spanje, die hij niet voltooide. Het seizoen daarop werd hij 27ste in de Ronde van Frankrijk. In 2016 startte Jungels voor het eerst in de Ronde van Italië. In de tiende etappe veroverde hij de eerste plaats in het algemeen klassement en werd daarmee, 57 jaar na Charly Gaul, pas de tweede Luxemburger die de roze trui droeg. Jungels verloor de trui na drie dagen, maar won uiteindelijk wel de witte trui van het jongerenklassement.
Een jaar later, in de Ronde van Italië van 2017, bemachtigde Jungels opnieuw de roze trui. Dit gebeurde in de vierde etappe met aankomst op de Etna. Dit keer behield hij de leiderstrui vijf dagen. Later in de ronde schreef Jungels de vijftiende etappe op zijn naam; gehuld in de witte trui won hij in de straten van Bergamo een sprint tussen de klassementsrenners. Hij werd in deze Giro voor het tweede jaar op rij winnaar van het jongerenklassement. Mede door wielerpodcast De Rode Lantaarn wordt Jungels ook wel Yung Bubbles genoemd[1]. Tijdens de Ronde van Frankrijk 2018 had Brouwerij De Molen zelfs eenmalig een biertje naar hem hernoemd.
Re: Team Ybarmy
Gianluca Pollefliet gratis talent
In 2018 behaalde Pollefliet een zilveren medaille op het Belgisch kampioenschap baanwielrennen op het onderdeel keirin en brons op de sprint. In 2020 werd hij zevende op het Belgisch juniorenkampioenschap op de weg. In 2021 won hij twee nationale wedstrijden in Sinaai en de tweede etappe in de Kermisprijs.[1] Hij werd daarnaast ook tiende op het BK op de weg voor beloften. Op de Zesdaagse van Vlaanderen-Gent won hij aan de zijde van Noah Vandenbranden de competitie voor de beloften.[2] In 2022 won hij opnieuw meerdere nationale wedstrijden en de ploegentijdrit in de Ronde van de Elzas. Daarnaast won hij met de Belgische baanwielrenploeg zilver op het EK voor beloften op de ploegenachtervolging (samen met Noah Vandenbranden, Thibaut Bernard en Tuur Dens). Hij werd ook 64e op het BK voor beloften op de weg. Hij nam in 2022 ook voor de eerste maal deel aan de hoofdcompetitie van de Zesdaagse van Vlaanderen-Gent aan de zijde van Noah Vandenbranden eindigde het duo als negende.[3]
In 2023 won hij de Omloop Het Nieuwsblad U23 en met de Memorial Philippe Van Coningsloo zijn eerste profkoers.[4] Hij werd daarnaast derde op het EK voor beloften op de weg en elfde op het EK op de weg voor beloften.[5] Op het EK baanwielrennen voor beloften won hij zilver op de afvalling, zilver in de ploegkoers (samen met Noah Vandenbranden) en brons op de ploegenachtervolging (samen met Noah Vandenbranden, Thibaut Bernard en Brem Deman).[6] Op de Zesdaagse van Vlaanderen-Gent nam hij deel aan de zijde van de Duitser Tim Torn Teutenberg.[7] Voor het seizoen 2024 tekende hij bij de Franse World Tour-ploeg Decathlon-AG2R La Mondiale.
Mullen, Ryan gratis
Voordat hij bij de Duitse wielerploeg ging rijden reed hij bij Trek-Segafredo, Cannondale-Drapac, An Post-Chainreaction en Team IG-Sigma Sport. In zijn carrière behaalde Mullen meerdere titels bij de Ierse kampioenschappen wielrennen. Zo werd hij onder andere meermaals kampioen tijdrijden bij de elite en beloften.
Overwinningen
2012
Chrono des Nations, Junioren
2013
Iers kampioen tijdrijden, Beloften
Iers kampioen achtervolging, Elite
Chrono des Nations, Beloften
2014
Iers kampioen tijdrijden, Beloften
Iers kampioen op de weg, Elite
Iers kampioen op de weg, Beloften
2015
Jongerenklassement An Post Rás
Iers kampioen tijdrijden, Elite
Iers kampioen tijdrijden, Beloften
2017
Iers kampioen tijdrijden, Elite
2018
3e etappe Ronde van San Juan
Iers kampioen tijdrijden, Elite
2019
Iers kampioen tijdrijden, Elite
2021
Iers kampioen tijdrijden, Elite
Iers kampioen op de weg, Elite
2023
Iers kampioen tijdrijden, Elite
In 2018 behaalde Pollefliet een zilveren medaille op het Belgisch kampioenschap baanwielrennen op het onderdeel keirin en brons op de sprint. In 2020 werd hij zevende op het Belgisch juniorenkampioenschap op de weg. In 2021 won hij twee nationale wedstrijden in Sinaai en de tweede etappe in de Kermisprijs.[1] Hij werd daarnaast ook tiende op het BK op de weg voor beloften. Op de Zesdaagse van Vlaanderen-Gent won hij aan de zijde van Noah Vandenbranden de competitie voor de beloften.[2] In 2022 won hij opnieuw meerdere nationale wedstrijden en de ploegentijdrit in de Ronde van de Elzas. Daarnaast won hij met de Belgische baanwielrenploeg zilver op het EK voor beloften op de ploegenachtervolging (samen met Noah Vandenbranden, Thibaut Bernard en Tuur Dens). Hij werd ook 64e op het BK voor beloften op de weg. Hij nam in 2022 ook voor de eerste maal deel aan de hoofdcompetitie van de Zesdaagse van Vlaanderen-Gent aan de zijde van Noah Vandenbranden eindigde het duo als negende.[3]
In 2023 won hij de Omloop Het Nieuwsblad U23 en met de Memorial Philippe Van Coningsloo zijn eerste profkoers.[4] Hij werd daarnaast derde op het EK voor beloften op de weg en elfde op het EK op de weg voor beloften.[5] Op het EK baanwielrennen voor beloften won hij zilver op de afvalling, zilver in de ploegkoers (samen met Noah Vandenbranden) en brons op de ploegenachtervolging (samen met Noah Vandenbranden, Thibaut Bernard en Brem Deman).[6] Op de Zesdaagse van Vlaanderen-Gent nam hij deel aan de zijde van de Duitser Tim Torn Teutenberg.[7] Voor het seizoen 2024 tekende hij bij de Franse World Tour-ploeg Decathlon-AG2R La Mondiale.
Mullen, Ryan gratis
Voordat hij bij de Duitse wielerploeg ging rijden reed hij bij Trek-Segafredo, Cannondale-Drapac, An Post-Chainreaction en Team IG-Sigma Sport. In zijn carrière behaalde Mullen meerdere titels bij de Ierse kampioenschappen wielrennen. Zo werd hij onder andere meermaals kampioen tijdrijden bij de elite en beloften.
Overwinningen
2012
Chrono des Nations, Junioren
2013
Iers kampioen tijdrijden, Beloften
Iers kampioen achtervolging, Elite
Chrono des Nations, Beloften
2014
Iers kampioen tijdrijden, Beloften
Iers kampioen op de weg, Elite
Iers kampioen op de weg, Beloften
2015
Jongerenklassement An Post Rás
Iers kampioen tijdrijden, Elite
Iers kampioen tijdrijden, Beloften
2017
Iers kampioen tijdrijden, Elite
2018
3e etappe Ronde van San Juan
Iers kampioen tijdrijden, Elite
2019
Iers kampioen tijdrijden, Elite
2021
Iers kampioen tijdrijden, Elite
Iers kampioen op de weg, Elite
2023
Iers kampioen tijdrijden, Elite
Re: Team Ybarmy
Govekar, Matevz ratis
In 2021 werd Govekar zesde in het door Matej Mohorič gewonnen nationale wegkampioenschap. Daarmee was Govekar wel de beste belofte. Diezelfde maand won hij het bergklassement in de de Bulgaarse etappekoers In the footsteps of the Romans. In het najaar werd hij vijfde in de Trofeo Matteotti, op 55 seconden van winnaar Matteo Trentin. In de Trofej Poreč in maart 2022 was enkel Dušan Rajović sneller in de sprint. Vier dagen later won Govekar de anderhalve kilometer lange proloog in de Istrian Spring Trophy. De leiderstrui die hij daaraan overhield moest hij een dag later afstaan aan Sean Flynn.
Per 1 juni 2022 maakte Govekar de overstap naar Bahrain Victorious.[1] Zijn debuut voor die ploeg maakte hij een paar dagen later in de Ronde van Slovenië. Tijdens de nationale kampioenschappen later die maand werd Govekar vierde in de tijdrit en, achter Kristijan Koren, tweede in de wegwedstrijd. In augustus behaalde hij zijn eerste overwinning door in de vierde etappe van de Ronde van Burgos de snelste te zijn van een kopgroep in een oplopende sprint in Clunia.
petilli simone gratis
Simone Petilli (Bellano, 4 mei 1993) is een Italiaans wielrenner die anno 2022 rijdt voor Intermarché-Wanty-Gobert Matériaux.
Petilli kwam in zijn carrière meermaals zwaar ten val. In 2017 breekt hij bij een val in de Ronde van Lombardije zijn rechter sleutelbeen en schouderblad. In 2018 komt de Italiaan in de tiende etappe van de Ronde van Spanje eveneens zwaar ten val. Petilli bleef, flink bloedend, lang roerloos op de grond liggen. Petilli liep bij deze val een hersenschudding, enkele gebroken tanden en een snee boven het linkeroog op.[1]
Overwinningen
2013
Bergklassement Ronde van de Aostavallei
2014
Jongerenklassement Internationale Wielerweek
2015
Jongerenklassement Internationale Wielerweek
1e etappe Ronde van de Isard
Eindklassement Ronde van de Isard
Resultaten in voornaamste wedstrijden
Jaar Ronde van
Italië Ronde van
Frankrijk Ronde van
Spanje
2016 77e
2017 26e
2018 opgave
2019
2020
2021 44e 29e
2022
2023 opgave 58e
Jaar Milaan-San Remo Amstel Gold Race Luik-Bast.‑Luik Ronde van Lombardije Waalse Pijl Wereldranglijsten
2016 41e
2017 33e 36e opgave 53e 224e (UWT)
2018
2019 79e 65e
2020 61e 30e 45e
2021 42e
2022 69e 94e 35e 50e
2023 93e
Ploegen
2014 – Vlag van Italië Area Zero Pro Team
2015 – Vlag van Italië Unieuro Wilier
2016 – Vlag van Italië Lampre-Merida
2017 – Vlag van de Verenigde Arabische Emiraten UAE Team Emirates[2]
2018 – Vlag van de Verenigde Arabische Emiraten UAE Team Emirates
2019 – Vlag van de Verenigde Arabische Emiraten UAE Team Emirates
2020 – Vlag van België Circus-Wanty-Gobert
2021 – Vlag van België Intermarché-Wanty-Gobert Matériaux
2022 – Vlag van België Intermarché-Wanty-Gobert Matériaux
2023 – Vlag van België Intermarché-Circus-Wanty
2024 – Vlag van België Intermarché-Wanty
Bronnen, noten en/of referenties
Commons heeft mediabestanden in de categorie Simone Petilli.
(en) Profiel van Simone Petilli op ProCyclingStats
"VUELTA 2018: SIMONE PETILLI KAMPT MET HERSENSCHUDDING NA ZWARE VAL", Wielerflits.nl, 4 september 2018
Tot de Ronde van Abu Dhabi heette de ploeg UAE Abu Dhabi, maar na het aantrekken van Emirates als cosponsor werd de naam veranderd.
Wielerploegen
Categorie:
Italiaans wielrenner
Deze pagina is voor het laatst bewerkt op 28 dec 20
In 2021 werd Govekar zesde in het door Matej Mohorič gewonnen nationale wegkampioenschap. Daarmee was Govekar wel de beste belofte. Diezelfde maand won hij het bergklassement in de de Bulgaarse etappekoers In the footsteps of the Romans. In het najaar werd hij vijfde in de Trofeo Matteotti, op 55 seconden van winnaar Matteo Trentin. In de Trofej Poreč in maart 2022 was enkel Dušan Rajović sneller in de sprint. Vier dagen later won Govekar de anderhalve kilometer lange proloog in de Istrian Spring Trophy. De leiderstrui die hij daaraan overhield moest hij een dag later afstaan aan Sean Flynn.
Per 1 juni 2022 maakte Govekar de overstap naar Bahrain Victorious.[1] Zijn debuut voor die ploeg maakte hij een paar dagen later in de Ronde van Slovenië. Tijdens de nationale kampioenschappen later die maand werd Govekar vierde in de tijdrit en, achter Kristijan Koren, tweede in de wegwedstrijd. In augustus behaalde hij zijn eerste overwinning door in de vierde etappe van de Ronde van Burgos de snelste te zijn van een kopgroep in een oplopende sprint in Clunia.
petilli simone gratis
Simone Petilli (Bellano, 4 mei 1993) is een Italiaans wielrenner die anno 2022 rijdt voor Intermarché-Wanty-Gobert Matériaux.
Petilli kwam in zijn carrière meermaals zwaar ten val. In 2017 breekt hij bij een val in de Ronde van Lombardije zijn rechter sleutelbeen en schouderblad. In 2018 komt de Italiaan in de tiende etappe van de Ronde van Spanje eveneens zwaar ten val. Petilli bleef, flink bloedend, lang roerloos op de grond liggen. Petilli liep bij deze val een hersenschudding, enkele gebroken tanden en een snee boven het linkeroog op.[1]
Overwinningen
2013
Bergklassement Ronde van de Aostavallei
2014
Jongerenklassement Internationale Wielerweek
2015
Jongerenklassement Internationale Wielerweek
1e etappe Ronde van de Isard
Eindklassement Ronde van de Isard
Resultaten in voornaamste wedstrijden
Jaar Ronde van
Italië Ronde van
Frankrijk Ronde van
Spanje
2016 77e
2017 26e
2018 opgave
2019
2020
2021 44e 29e
2022
2023 opgave 58e
Jaar Milaan-San Remo Amstel Gold Race Luik-Bast.‑Luik Ronde van Lombardije Waalse Pijl Wereldranglijsten
2016 41e
2017 33e 36e opgave 53e 224e (UWT)
2018
2019 79e 65e
2020 61e 30e 45e
2021 42e
2022 69e 94e 35e 50e
2023 93e
Ploegen
2014 – Vlag van Italië Area Zero Pro Team
2015 – Vlag van Italië Unieuro Wilier
2016 – Vlag van Italië Lampre-Merida
2017 – Vlag van de Verenigde Arabische Emiraten UAE Team Emirates[2]
2018 – Vlag van de Verenigde Arabische Emiraten UAE Team Emirates
2019 – Vlag van de Verenigde Arabische Emiraten UAE Team Emirates
2020 – Vlag van België Circus-Wanty-Gobert
2021 – Vlag van België Intermarché-Wanty-Gobert Matériaux
2022 – Vlag van België Intermarché-Wanty-Gobert Matériaux
2023 – Vlag van België Intermarché-Circus-Wanty
2024 – Vlag van België Intermarché-Wanty
Bronnen, noten en/of referenties
Commons heeft mediabestanden in de categorie Simone Petilli.
(en) Profiel van Simone Petilli op ProCyclingStats
"VUELTA 2018: SIMONE PETILLI KAMPT MET HERSENSCHUDDING NA ZWARE VAL", Wielerflits.nl, 4 september 2018
Tot de Ronde van Abu Dhabi heette de ploeg UAE Abu Dhabi, maar na het aantrekken van Emirates als cosponsor werd de naam veranderd.
Wielerploegen
Categorie:
Italiaans wielrenner
Deze pagina is voor het laatst bewerkt op 28 dec 20